مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛حامد شرفی
در مقاله پیش رو خودباوری جوانی را تفسیر میکنیم که خود در میان بزرگان سیاست کشور قد علم کرده و حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد.
آری، جناب آقای دکتر محسن دلاویز جوانی که از طریق محورهای خودباوری و تلاش، پای در پله‌های پیشرفت گذارده و پله‌های ترقی را آنچنان سریع و طوفانی طی کرده که امروز، می‌توان با افتخار گفت ایشان از وزنه‌های مهم سیاسی استان و کشور می‌باشد.
شاید او فریاد همان جوانی باشد که سالخورده گان کرگوش و قدرت طلب را ترسانده و هذیان گو کرده است. فریادی به بلندای سازنده گی و آبادی. در کنارجوانی، تخصص و تعهد ویژه گی‌های اچتناب ناپذیر اومیباشد که در تک تک مسئولیت‌ها، تاثیر گذاری آن را دیده‌ایم و دوست و دشمن، موافق و مخالف بران صحه می‌گذارند.
فرایندی که یک شبه به وجود نیامده و یک شبه به تکامل نرسیده و می‌توان گفت یک شبه نیز نابود نخواهد شد. به راستی دلاویز شاید قسمتی از سهم ما جوانان از جامعه امروز است، کشوری با بیش از ۶۰ درصد جوان متعهد و آماده و فعال، که تنها به انگشت شمار آن‌ها اعتماد کرده، که این خود اصلا بجا و درست نیست.
شاید دلاویز را باید یک امتحان قبول شده دانست. امتحانی که امروز مرا به نوشتن واداشت تا چند خطی را به نگاره قلم درآورم. دلاویز دلاورانه پای در رکاب انتخابات نهاده و سهم خواهی جوانان کشور را طلب میکند، نسلی که سالهاست کشور به آن بدهکار است.
حرف‌های او حرف نیست حرف‌های او تاثیر گذاری اوست و موجی است که خیلی از تمامیت خواهان را ترسانده و جوانان را امیدوار نموده. شاید باورتان نشود ولی دلاویز از همین خاک سربرآورده و بزرگ شده و متعلق به همین خاک است، او نه پسر رییس جمهور بوده و نه پسر فلان وزیر، ایشان فرزند خلف پدری است که براستی راه‌های خوب زیستن و حقیقت جویی را به او یاد داده است و باید با افتخار، بوسه بر دست همچین پدری زد. پدری که دست‌های زجر کشیده او سال‌ها الفبای زندگی را به همه ما آموخت.
**کار‌شناس ارشد زمین‌شناسی نفت
در مقاله پیش رو خودباوری جوانی را تفسیر میکنیم که خود در میان بزرگان سیاست کشور قد علم کرده و حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد.
آری، جناب آقای دکتر محسن دلاویز جوانی که از طریق محورهای خودباوری و تلاش، پای در پله‌های پیشرفت گذارده و پله‌های ترقی را آنچنان سریع و طوفانی طی کرده که امروز، می‌توان با افتخار گفت ایشان از وزنه‌های مهم سیاسی استان و کشور می‌باشد.
شاید او فریاد همان جوانی باشد که سالخورده گان کرگوش و قدرت طلب را ترسانده و هذیان گو کرده است. فریادی به بلندای سازنده گی و آبادی. در کنارجوانی، تخصص و تعهد ویژه گی‌های اچتناب ناپذیر اومیباشد که در تک تک مسئولیت‌ها، تاثیر گذاری آن را دیده‌ایم و دوست و دشمن، موافق و مخالف بران صحه می‌گذارند.
فرایندی که یک شبه به وجود نیامده و یک شبه به تکامل نرسیده و می‌توان گفت یک شبه نیز نابود نخواهد شد. به راستی دلاویز شاید قسمتی از سهم ما جوانان از جامعه امروز است، کشوری با بیش از ۶۰ درصد جوان متعهد و آماده و فعال، که تنها به انگشت شمار آن‌ها اعتماد کرده، که این خود اصلا بجا و درست نیست.
شاید دلاویز را باید یک امتحان قبول شده دانست. امتحانی که امروز مرا به نوشتن واداشت تا چند خطی را به نگاره قلم درآورم. دلاویز دلاورانه پای در رکاب انتخابات نهاده و سهم خواهی جوانان کشور را طلب میکند، نسلی که سالهاست کشور به آن بدهکار است.
حرف‌های او حرف نیست حرف‌های او تاثیر گذاری اوست و موجی است که خیلی از تمامیت خواهان را ترسانده و جوانان را امیدوار نموده. شاید باورتان نشود ولی دلاویز از همین خاک سربرآورده و بزرگ شده و متعلق به همین خاک است، او نه پسر رییس جمهور بوده و نه پسر فلان وزیر، ایشان فرزند خلف پدری است که براستی راه‌های خوب زیستن و حقیقت جویی را به او یاد داده است و باید با افتخار، بوسه بر دست همچین پدری زد. پدری که دست‌های زجر کشیده او سال‌ها الفبای زندگی را به همه ما آموخت.
**کار‌شناس ارشد زمین‌شناسی نفت
