نیمکت ذخیره سیدباقر در ال کلاسیکوی بویراحمد

کبنا ؛مخاطب کبنا

اول همین هفته دیدار دوتیم مطرح اسپانیا بود. یک دیدار تماشایی و درآخر برد قاطع بارسلونا. دیروز هم یک نشست سیاسی در یاسوج برگزار شد. اینکه این دو چه ربطی به هم داشته‌اند تا حدی شاید در متن پاسخ داده شود.
امشب که بارسا در اوج اقتدار بود، اما سال‌ها پیش که رئال، مادرید در این اوج قرار داشت، گزارشگر حرف جالبی زد؛
«درحال حاضر ذخیره‌های نیمکت ریال مادرید قادر هستند هر تیمی را شکست دهند».
در خلال جلسه دیروز که از سوی جمعی از جوانان اصلاح طلب استان برگزار شده بود، سیدباقر موسوی، که این روز‌ها، با وجودی رسما اعلام نکرده در انتخابات شرکت می‌کند، از محبوبیت زیادی برخوردار است، می‌ه‌مان ویژه بود.
چند تن از جوانان دوستدار اصلاحات، که وجه مشترکشان شاید خون دل‌های انباشت شده یک دهه گذشته است بوده، تک تک به ایراد سخن پرداختند. وآنگاه موسوی ساعتی با هوادارانش سخن گفت.
در گزارش‌های متعدد این نشست که در سایت‌های مختلف درج شد، یک تی‌تر نظرم را بخود جلب کرد: «کاندیدا ی بی‌رقیب شهرستان بویراحمد».
گویا سخنی به گزافه هم نیست، به اول یادداشت اگر برگردیم، موسوی با این وصف می‌شود تیم بارسلون، که واقعآ مدتهاست رقیبی در فوتبال جهان ندارد و بی‌شک نیمکت قدرتمندی هم دارد. حین نشست، سمت چپ موسوی در ردیف اول، جوانی نشسته بود که این سال‌ها در میان خواص و و خصوصا جوانان اصلاح طلب نامی آشناست.
هجیر تشکری را نگارنده این متن نمی‌تواند آنطور که باید معرفی کند، شاید حسب قاعده‌ای که می‌گوید (معرف، به کسر راء، باید اجلی از معرف، به فتح راء باشد). یعنی که آنکه کسی را معرفی می‌کند، باید از آنکه معرفی می‌شود شناخته‌تر باشد.
اما آنچه از این جوان نیم کت نشین امروز را متفاوتی کند، اینکه نه تاکنون در میدان عمل آنطور که بعضی‌ها شده‌اند، (پا به توپ) شده است، نه مثل آن دیگری‌ها پول را عصا ی موسی پیروزی کرده است. اما اعجاز او بی‌شک قدرت او در اندیشیدن، گفتن و نوشتن است. برای ما که شاهد مجلسی بودیم که ظریفان، جامعه بار‌ها به خاطر خونابه‌هایی که به دل خسته دلان می‌ریخت، یاد لیاخوف روسی را گرامی می‌داشته‌اند، حضور فردی که هم عالم علم حقوق باشد، با تخصص در شاخه عمومی آن، بی‌شک رویایی است شیرین. خاصه که آن فرد ادیب، کتابخوان و کتاب دار حرفه‌ای هم باشد.
آه که جای چنین نیروهای فکری در مجلس چه قدر خالی است. قصد بت سازی و ثنا گویی نیست، امثال این فرد هم در جامعه کم نداریم، اما مگر مابا کدام سرمایه‌های ملیمان برخورد خوبی داشته‌ایم که نوبت به سرمایه‌های اجتماعی و انسانیمان رسیده باشد.؟
باری، سید باقر موسوی، از خلوت هشت ساله خود هنوز کامل به در نیامده، اگر به درآید، باید نشست و دید (تا که قبول افتد و که در نظر آید). تیغ بران رد صلاحیت که روزی اعتراض مردمان گوشه کنار ایران را بر می‌انگیخت، بنظر می‌رسد دیگر با سازگاری عمومی مواجه شده و دیگر تا حدی جامعه با آن، مانند صد‌ها موضوع غیر عادی دیگر کنار آمده‌اند.
و اگر این چهره محبوب از این گردنه به سلامت نگذرد، قطعا نوبت به نیمکت نشینان می‌رسد، چندنفر را بعنوان جایگزین ایشان یاد می‌کنند، کاری که در اکثر شهرهای ایران هم تصمیمی مشابه آن اتخاذ خواهد شد.
هرچند تا نیمه دی ماه که تکلیف نامزدهای نهایی مشخص می‌شود، هر تحلیلی با کلی اگر و اما همراه است، اما ازمیان نیمکت نشینان تیم اصلاحات شهرستان بویراحمد، که خوشبختانه کم هم نیستند، دکتر هجیر تشکری از آن نیروهایی است که قوه قانونگذار ی واقعا به امثال ایشان نیازمند است. حتی اگر یک روز هم مدیریت کلان درسابقه ایشان نبوده یا توده مردم شناخت چندانی از ایشان نداشته باشند. بهرحال سرمایه انسانی امروزه درتمام جوامع از چنان اهمیتی برخوردار است که‌گاه آنرا با سرمایه طبیعی برابر می‌دانند، و اگر ما ملت، در نگهداری و استفاده از این سرمایه آنچنان که شایسته است عمل نکنیم، می‌شویم مصداق آن سخن شیخ اجل سعدی که فرمود:
دو کس رنج بیهوده بردند و سعی بیفایده کردند، یکی آنکه اندوخت و نخورد، دیگر آنکه آموخت و نکرد!!
چنین مباد