تاریخ انتشار
سه شنبه ۲۶ آبان ۱۳۹۴ ساعت ۱۳:۵۲
کد مطلب : ۱۳۹۷۷۱
اندر احوالات شهرم؛ مانده‌ام بمانیم یا برویم
۰
کبنا ؛
سیداسماعیل میری
گاهی وقت‌ها بی‌توجهی‌ها به رفع مشکلات علل اصلی مهاجرت‌ها به شهرستان‌های همجوار شاید هم به استان‌های دور دست می‌شود که نداشتن حداقل امکانات برای رفاه در یک شهرستان باعث متواری شدن شهروندان به سایر مناطق می‌شود.
مهاجرت بیش از روستائیان به شهر و شهرنشینان به مراکز استان و از آنجا به سایر استان‌های برخوردار از امکانات رفاهی و تفریحی مهمترین علل کاهش تعداد روستاها و جمعیت شهرها و شهرستان ها است.
شهرستان لنده دارای دو بخش مرکزی و موگرمون می باشد که بیش از۸۱روستا به انضمام جمعیت شهری به بیش از۲۲هزار نفر می رسند که طی سالهای گذشته شاهد خالی شدن حجم انبوهی از جمعیت روستاها و مهاجرت بی رویه به شهر لنده بودیم که همین امر سبب افزایش اجاره بهاء و کاهش شدید کار برای کارگران شهری و افزایش سطح خدمات شهری و ... شده است که این وضعیت پایداری چندانی ندارد و روز به روز در حال افزایش است.
شهرک‌های شهید رجایی، بهاران، فجر و دم تنگ لنده گواه روشنای ادعا و نمونه‌های بسیار جالبی از مهاجرت بی‌رویه به این شهرک‌ها هستند که در چند سال گذشته آن چنان گسترده شدند که شهرک دم تنگ لنده دارای دهیاری شد و شهرک فجر، سرآسیاب، بهاران و حاشیه های این شهرک ها به شهر لنده و گستره ی حوزه شهرداری برای خدمات دهی الصاق شده اند.
نبود امکانات رفاهی در روستاها از قبیل جاده مناسب، گاز رسانی، نبود و یا کمبود سوخت، بی توجهی مسوولان به درخواست های روستائیان در خصوص مشکلات آنان و نبودآب شرب کامل در برخی از روستاها و هزاران علل و عوامل دیگر باعث شده است که از روستا مهاجرت کرده و به شهر پناهنده شوند.
از بین رفتن دامداری و کشاورزی به واسطه عدم حمایت از آنان و بزرگ شدن دانش آموزان آنان باعث شده است میل به مهاجرت به شهر دوچندان شود.
از سوی دیگر کمبود امکانات رفاهی و تفریحی در سطح شهر لنده یکی از عوامل اصلی مهاجرت آنان به شهرستان های کهگیلویه، بهبهان، ماهشهر،یاسوج، شیراز و یزد می باشد که روز به روز نیز درحال افزایش است.
کمبود خدمات در حوزه بهداشت و درمان و نبود متخصص و بیمارستان و کمبود سرانه درمانی و عدم دسترسی آسان برای درمان و عدم استقلال برخی از ادارات و نهادها و نبود شغل متناسب با رشته تخصصی فرزندان و حتی نبود کار برای کارگران روز مزد از علل اصلی مهاجرت شهروندان است.
گرمای بیش از ۶۰درجه ای شهرستان لنده و نوع اقلیم آن نیز یکی دیگر از عوامل مهاجرت مردم این خطه است که روند مهاجرت از این گرمای طاقت فرسا را دوچندان کرده است.
کم توجهی به رفع مشکلات و فراهم نیاوردن حداقلی امکانات برای رفاه و آسایش مردم از جمله مسائلی است که باعث افزایش بی رویه مهاجرت در این شهرستان شده است.
تقسیم ناعادلانه اعتبارات توازن منطقه ای که تنها برای رفع محرومیت زدایی می باشد از سوی مسوولان استانی با بی مهری تمام توزیع شده است و سهم شهرستان لنده از آن فقط چهار میلیارد و۲۰۰میلیون تومان بوده است که واقعاً نشان از عزم مسوولانی است که برای رفع محرومیت دیار اولین ها کمر همت بسته اند.
حال اندر احوالات شهرم؛ مانده‌ام بمانیم یا برویم ...
سیداسماعیل میری
گاهی وقت‌ها بی‌توجهی‌ها به رفع مشکلات علل اصلی مهاجرت‌ها به شهرستان‌های همجوار شاید هم به استان‌های دور دست می‌شود که نداشتن حداقل امکانات برای رفاه در یک شهرستان باعث متواری شدن شهروندان به سایر مناطق می‌شود.
مهاجرت بیش از روستائیان به شهر و شهرنشینان به مراکز استان و از آنجا به سایر استان‌های برخوردار از امکانات رفاهی و تفریحی مهمترین علل کاهش تعداد روستاها و جمعیت شهرها و شهرستان ها است.
شهرستان لنده دارای دو بخش مرکزی و موگرمون می باشد که بیش از۸۱روستا به انضمام جمعیت شهری به بیش از۲۲هزار نفر می رسند که طی سالهای گذشته شاهد خالی شدن حجم انبوهی از جمعیت روستاها و مهاجرت بی رویه به شهر لنده بودیم که همین امر سبب افزایش اجاره بهاء و کاهش شدید کار برای کارگران شهری و افزایش سطح خدمات شهری و ... شده است که این وضعیت پایداری چندانی ندارد و روز به روز در حال افزایش است.
شهرک‌های شهید رجایی، بهاران، فجر و دم تنگ لنده گواه روشنای ادعا و نمونه‌های بسیار جالبی از مهاجرت بی‌رویه به این شهرک‌ها هستند که در چند سال گذشته آن چنان گسترده شدند که شهرک دم تنگ لنده دارای دهیاری شد و شهرک فجر، سرآسیاب، بهاران و حاشیه های این شهرک ها به شهر لنده و گستره ی حوزه شهرداری برای خدمات دهی الصاق شده اند.
نبود امکانات رفاهی در روستاها از قبیل جاده مناسب، گاز رسانی، نبود و یا کمبود سوخت، بی توجهی مسوولان به درخواست های روستائیان در خصوص مشکلات آنان و نبودآب شرب کامل در برخی از روستاها و هزاران علل و عوامل دیگر باعث شده است که از روستا مهاجرت کرده و به شهر پناهنده شوند.
از بین رفتن دامداری و کشاورزی به واسطه عدم حمایت از آنان و بزرگ شدن دانش آموزان آنان باعث شده است میل به مهاجرت به شهر دوچندان شود.
از سوی دیگر کمبود امکانات رفاهی و تفریحی در سطح شهر لنده یکی از عوامل اصلی مهاجرت آنان به شهرستان های کهگیلویه، بهبهان، ماهشهر،یاسوج، شیراز و یزد می باشد که روز به روز نیز درحال افزایش است.
کمبود خدمات در حوزه بهداشت و درمان و نبود متخصص و بیمارستان و کمبود سرانه درمانی و عدم دسترسی آسان برای درمان و عدم استقلال برخی از ادارات و نهادها و نبود شغل متناسب با رشته تخصصی فرزندان و حتی نبود کار برای کارگران روز مزد از علل اصلی مهاجرت شهروندان است.
گرمای بیش از ۶۰درجه ای شهرستان لنده و نوع اقلیم آن نیز یکی دیگر از عوامل مهاجرت مردم این خطه است که روند مهاجرت از این گرمای طاقت فرسا را دوچندان کرده است.
کم توجهی به رفع مشکلات و فراهم نیاوردن حداقلی امکانات برای رفاه و آسایش مردم از جمله مسائلی است که باعث افزایش بی رویه مهاجرت در این شهرستان شده است.
تقسیم ناعادلانه اعتبارات توازن منطقه ای که تنها برای رفع محرومیت زدایی می باشد از سوی مسوولان استانی با بی مهری تمام توزیع شده است و سهم شهرستان لنده از آن فقط چهار میلیارد و۲۰۰میلیون تومان بوده است که واقعاً نشان از عزم مسوولانی است که برای رفع محرومیت دیار اولین ها کمر همت بسته اند.
حال اندر احوالات شهرم؛ مانده‌ام بمانیم یا برویم ...
