آنارشیسم اداری و آموزشی در مراکز دانشگاهی کهگیلویه و بویراحمد

کبنا ؛م. محمودی
یکی از سیاست‌های اشتباهی که در هشت سال گذشته در رابطه با آموزش عالی کشور در پیش گرفته شد و تیشه به ریشه‌ی آموزش کشور زد، گسترش بی حساب و کتاب مراکز دانشگاهی و افزایش بی رویه پذیرش دانشجو در دانشگاه های کشور بود. آنان به هر قیمتی سعی در حل معضل کنکور داشتند بی خبر از اینکه مشکلاتی که به تبع این سیاست اشتباه به وجود می آید، بسیار گسترده تر و اساسی تر خواهد بود. با افزایش مراکز دانشگاهی در کشور، یکی از مشکلات اساسی جوانان تا حدود زیادی مرتفع گردید و راه ورود آنها را به دانشگاه باز نمود. برداشتن سد کنکور اما باعث به وجود آمدن هزاران مشکل دیگر گردید که مهمترین آنها عبارتند از:
* نداشتن زیرساخت و کمبود امکانات: در دور افتاده ترین مناطق مراکز دانشگاهی افتتاح شد و هرجا مدرسه ابتدایی یا راهنمایی و حتی ساختمان نیمه متروکه‌ای پیدا می شد تبدیل به دانشگاه شد زیرا این کار هزینه ای نداشت و فقط با نصب یک تابلو و آن هم نه فلزی بلکه از جنس پارچه یا پلاستیک بنر ، این گونه ساختمان ها به دانشگاه تبدیل می شدند.مثلا در مارگون ، باشت، چرام، سی سخت و... دانشگاه پیام نور و علمی کاربردی افتتاح گردید. بدون اینکه نیازی به استاد و مدرس داشته باشند و زیر ساخت های مورد نیاز مد نظر قرار گیرند.
* افت کیفیت: دانشگاه های غیر دولتی و نیمه دولتی با ایجاد فضای رقابتی فقط سعی در جذب دانشجوی بیشتر و به تبع آن دریافت شهریه‌ی بیشتر نمودند که این کار مراکز دانشجویی را وادار به عدم سخت گیری و راه آمدن با دانشجو می کند چرا که اگر سخت گیری بیشتری اعمال گردد، دانشجویان به مراکز دیگری که سخت گیری کمتری در امر آموزش دارند روی می آورند.
* استادان فله‌ای: یکی دیگر از مشکلاتی که در مراکز دانشگاهی به وجود آمد، استادان و مدرسان فله ای بود. تدریس در دانشگاه که یکی از آرزوهای هر انسانی بود به مسئله ای سطحی و پیش پا افتاده تبدیل شد و به همان بلایی گرفتار شد که سرباز معلم ها و معلمان حق‌التدریس بر سر آموزش و پرورش آوردند. در گذشته اگر از کودکان دبستانی سؤال می‌کردی که در آینده چه شغلی را انتخاب می‌کنی، بدون شک اگر سه انتخاب می‌دادی، یکی از آنها تدریس و استادی در دانشگاه بود، در این روزها در استان کهگیلویه و بویراحمد هر فارغ التحصیلی در هر کجای این کشور و در هر دانشگاهی به هر کیفیتی فقط با داشتن یک ارتباط سیاسی یا فامیلی با مسئولان ذی ربط، به تدریس در دانشگاه ها مشغول شده و بسیاری از اساتید مجرب و تحصیل کردگان نخبه به خاطر هم ردیف نشدن با این استادان فله ای قید تدریس در مراکز دانشگاهی را زده و در کنج خانه به تحقیق و پژوهش مشغول گردیده اند و به جای آنها کم سوادان و کسانی که واحدهای خود را به زحمت پاس نمودند و معدل مشروطی آنها با واسطه گری درست شد و از اخراج نجات پیدا کردند، شروع به جولان نموده اند و سررشته کار را از اهل آن ربوده اند و متاع کم ارزش خود را در مکانی عرضه می کنند که روزگاری جایگاه اندیشه و پویایی بود و دیگر نیست.و فقط برای پز دادن تکیه بر جایگاهی زدند که روزگاری اساتیدی چون پروفسور حسابی، استاد بدیع الزمان فروزانفر، دکتر محمد معین، دکتر شکوئی،استاد بیرشک، دکتر کزازی، و هزاران فرهیخته‌ی دیگر نام آن را بر خود داشتند. این روز ها کار به جایی رسیده است که حتی نمایندگان مجلس و رؤسای دفاتر آنان نیز واسطه‌ای برای اختصاص دو یا چهار ساعت حق التدریس به فلانی و بهمانی شده اند. دردآور تر آن که دانشجویان برای انتخاب واحد اول به نام اساتید نگاه کرده و واسطه‌ی گرفتن نمره را پیدا می کنند و بعد به ثبت انتخاب واحد می پردازند.
*قانون گریزی: در برخی وقتی‌ها دانشگاه علمی و کاربردی استان کهگیلویه و بویراحمد ملاک های گزینش مدرسان نیز چیزی فراتر از ارتباطات فامیلی و سیاسی نیست و ظاهراً کار خود را با طراحی فرم امتیاز بندی آن هم فقط به شکل صوری قانونی جاوه می دهند. طراحی کنندگان فرم امتیاز بندی به گونه ای آن را طراحی کرده اند که بتوانند گزینه های مرود نظر خود را جذب نموده و بقیه را دنبال نخود سیاه بفرستند. یکی از بندهای این فرم سابقه ی تدریس در مراکز علمی و کاربردی است که به ازای هر ترم تدریس چهار امتیاز را به متقاضی اختصاص می دهد.در صورتی که این بند کاملا با عقل و منطق منافات دارد چرا که کسانی که قبلاً با پارتی بازی و ارتباطات کد مدرسی دریافت کرده و تدریس نموده اند، در اولویت قرار می گیرند و در واقع به خاطر خلافی که در گذشته مرتکب شده اند نه تنها تنبیه نمی شوند بلکه جایزه هم می گیرند. بند دیگر این فرم که واقعاً با خواندن آن هر انسان عاقلی به خنده می افتد، میزان رضایتمندی مرکز از مدرس است که آن را کاملاً سلیقه ای می نماید.بند دیگر آن نمره ارزیابی مدرس توسط دانشجو است که ۸ امتیاز دارد. بر همگان آشکار است که دانشجویان در این گونه مراکز به مدرسانی امتیاز بالا می دهند که سخت گیر نباشند و نمره کیلویی به دانشجو بدهند. بنابراین مدرسانی امتیاز بالاتر کسب می کنند که بی قید و بند تر باشند و کاری به کار دانشجو نداشته باشند. در عوض، به بند های مهمی چون مقالات علمی و پژوهشی، کسب رتبه های ممتاز در مقاطع تحصیلی و معدل توجه زیادی نشده است.
در پایان فقط به بیتی از سعدی بسنده می کنیم که می فرماید:
ترسم که به کعبه نرسی ای اعرابی کاین ره که تو می روی به ترکستان است
اما راهی که دانشگاه ها در استان کهگیلویه و بویراحمد در پیش گرفته اند نه به ترکستان که به ناکجا آباد می رود.