کبنا ؛
رضا رنگیان
می‌گوید تا به حال فرصت عرض اندامی نداشته‌ام، می گویم چه فرصتی از این بهتر ، می گوید سخت است ، مثل آزار در شب شیر توسط جغد، می گویم این که خوب است اما تیری در تاریکی است، شاید گرفت و شاید هم برگشت خورد به خودت اما هر چی که هست بهتر از همیشه خوابیدن در جهل است.
امروزه نقدهای بزک کرده ی تئوریک بی آنکه راهی به مصادیق عینی موضوع مورد نقد برده باشند، سر و گردنی بالاتر از خرمن و خروار ایستاده اند و باز هم بی آنکه شائبه ی استدلال جبهه ی مقابل خود را تصور کنند، از کمان خرده گیری و بی انعطافی مرسوم و مدرن، هزار تیر جفا رها کرده تا مگر یکی کارگر شود.
از نثر بسیار زیبا و ارزشمند «آقای رضاتوفیقی» که یک دنیا معنا و مفهوم در خود گنجانیده و یادداشت های دیگری همچون
" رضاتوفیقی و کدهای جامعه جوان و ناجوان مرد و زن،
چرایی همگرایی چپ اسلامی و چپ غیر اسلامی،
کی ؟!! کیانی؟؟؟
و رضاتوفیقی مرد روزهای سخت که از این نثر دفاع کرد نیز بگذریم، به حفره هایی از دیدگاه های همیشه مدرن می رسیم که نتیجه ی دستکاری ذهن نسل جوان از پیشینه ای شرقی ست که مدرن‌ترین افکار اروپا و امریکا، خودآگاهی و برتر اندیشی امروز خود را مدیون آن پیشینه می دانند. پیشینه ای که نمود بارز و بی تخفیفش در دالان تو در توی آثار شاعران و ادیبات قابل جست و جوست. حالا که قوم و قبیله ی «ترک» در آستانه ی قرن ۲۱ (لطفاً دقت کنید قرن ۲۱)، هزارن هزار نسخه از مثنوی مولانا را به زبان ترکی و صد البته مجاناً به پهنه ی دنیا صادر می کنند تا از این رهگذر تاریک و باریک، مصادره به مطلوبی کرده باشند و اندیشه های جهان شمول مولوی را بر سکه ی تاریخ و فرهنگ خود جعل کنند، چرا ما بایستی قفل لجوجی بر دارالضرب اسطوره های اصیل و ناب خود بزنیم و تفهیم تاریخ و فرهنگ خود را به تعویق بیندازیم و مصیبت بارتر آنکه انعکاس آن را در محدوده ای به وسعت سرزمین مادری و گوش‌های خودی نیز نوعی رواج جزم اندیشی و دگماتیسم بدانیم.
اگر نویسنده ی محترم مقاله «رضاتوفیقی و چپ های جوان»، مهندس بازرگان، و مقاله اش در سال ۵۹ را بهترین تشبیه برای جناب آقای رضاتوفیقی و نقد منصفانه اش می داند و به قول مقاله دوست عزیزم، سعید پرندوار که میگه ببخشید اگه یکم رکم البته چه عرض کنیم، یکم از یکم اونورتر ... پس با عرض پوزش این گروه افراد و حامیان متعصب ولی کوتاه فکرشان را میشه به حکومت داری شاه سلطان حسین و مردمی که عقیده داشتند آبی که سلطان در آن دست و پاهایش را می شوید شفا بخش است، تشبیه کرد.
از سهل انگاری نسل سردرگم دلواپسان تا پوست عوض کردن های عجیب که می توان «مایکل جکسون» با اون شمایل و حرکات جنون آمیزش را بهترین مثال اسطوره بودن برای این طیف دانست، بی شک ضرورت پیش آگاهی کودکان ما از هویت های قومی و ملی خود را نه نوعی تجویز برآمده از دگماتیسم، بلکه اجتناب ناپذیری تفهیم و انتقال انباشت‌های فرهنگی به نسلی تلقی خواهد کرد که هراس پناهندگی آنان به داشته های غربی(از همین جنس و جنم)،خبر ناخوشایندی ست که امروز و فردا سر از تریبون‌های رنگ به رنگ این نوجوانان بر خواهد آورد.
اگر منطق حاکم بر اندیشه های مورد نقد اقای مرادی، ارسطویی و نهایتاً حذفی ست، پس توصیه ی تجویزی ایشان که دلالت ضمنی آن منجر به حذف بخشی از هویت مثلاً جزم اندیش ما میشود،چه نام دارد؟ به موازات حذف منطق ارسطویی و راه ندادن به حضور بخشی از حافظه ی تاریخی فرهنگی ما به عمق نسل نوجوان و جوان، آیا بیم فروریختن یکباره ی کاخ‌هایی چون شاهنامه و برآمدن قصرهایی فرنگی از دل همان ویرانه های خودی را «که ضمان خواهد شد؟»
و در آخر ، اینجانب رضا رنگیان از ایل بزرگ تامرادی از طرف خود و جوانان دیار بلاد شاپور کهگیلویه دست مریزاد و خسته نباشید می گوییم به استادم عزیزم جناب آقای سیدضیاءالدین رضاتوفیقی که سلامتی، عمر عزیز و گرانبها، و حتی خانواده خویش را وقف پایداری و سرافرازی این استان محروم کرده و انشااله که بتوانیم قطره ای از محبتهای ایشان را جبران کرده و پیروزی و سربلندی را برای ایشان و خانواده محترمشان آرزومندیم ...
اخبار مرتبط
توصیه‌های کلیدی رضاتوفیقی به اصلاح‌طلبان
نقدِ نقد یادداشت اصلاح‌طلبانه رضاتوفیقی
رضاتوفیقی و وصله‌ی نچسب منفعت طلبی
اظهارات اخیر رضاتوفیقی مملو از تناقض بود
رضا رنگیان
می‌گوید تا به حال فرصت عرض اندامی نداشته‌ام، می گویم چه فرصتی از این بهتر ، می گوید سخت است ، مثل آزار در شب شیر توسط جغد، می گویم این که خوب است اما تیری در تاریکی است، شاید گرفت و شاید هم برگشت خورد به خودت اما هر چی که هست بهتر از همیشه خوابیدن در جهل است.
امروزه نقدهای بزک کرده ی تئوریک بی آنکه راهی به مصادیق عینی موضوع مورد نقد برده باشند، سر و گردنی بالاتر از خرمن و خروار ایستاده اند و باز هم بی آنکه شائبه ی استدلال جبهه ی مقابل خود را تصور کنند، از کمان خرده گیری و بی انعطافی مرسوم و مدرن، هزار تیر جفا رها کرده تا مگر یکی کارگر شود.
از نثر بسیار زیبا و ارزشمند «آقای رضاتوفیقی» که یک دنیا معنا و مفهوم در خود گنجانیده و یادداشت های دیگری همچون
" رضاتوفیقی و کدهای جامعه جوان و ناجوان مرد و زن،
چرایی همگرایی چپ اسلامی و چپ غیر اسلامی،
کی ؟!! کیانی؟؟؟
و رضاتوفیقی مرد روزهای سخت که از این نثر دفاع کرد نیز بگذریم، به حفره هایی از دیدگاه های همیشه مدرن می رسیم که نتیجه ی دستکاری ذهن نسل جوان از پیشینه ای شرقی ست که مدرن‌ترین افکار اروپا و امریکا، خودآگاهی و برتر اندیشی امروز خود را مدیون آن پیشینه می دانند. پیشینه ای که نمود بارز و بی تخفیفش در دالان تو در توی آثار شاعران و ادیبات قابل جست و جوست. حالا که قوم و قبیله ی «ترک» در آستانه ی قرن ۲۱ (لطفاً دقت کنید قرن ۲۱)، هزارن هزار نسخه از مثنوی مولانا را به زبان ترکی و صد البته مجاناً به پهنه ی دنیا صادر می کنند تا از این رهگذر تاریک و باریک، مصادره به مطلوبی کرده باشند و اندیشه های جهان شمول مولوی را بر سکه ی تاریخ و فرهنگ خود جعل کنند، چرا ما بایستی قفل لجوجی بر دارالضرب اسطوره های اصیل و ناب خود بزنیم و تفهیم تاریخ و فرهنگ خود را به تعویق بیندازیم و مصیبت بارتر آنکه انعکاس آن را در محدوده ای به وسعت سرزمین مادری و گوش‌های خودی نیز نوعی رواج جزم اندیشی و دگماتیسم بدانیم.
اگر نویسنده ی محترم مقاله «رضاتوفیقی و چپ های جوان»، مهندس بازرگان، و مقاله اش در سال ۵۹ را بهترین تشبیه برای جناب آقای رضاتوفیقی و نقد منصفانه اش می داند و به قول مقاله دوست عزیزم، سعید پرندوار که میگه ببخشید اگه یکم رکم البته چه عرض کنیم، یکم از یکم اونورتر ... پس با عرض پوزش این گروه افراد و حامیان متعصب ولی کوتاه فکرشان را میشه به حکومت داری شاه سلطان حسین و مردمی که عقیده داشتند آبی که سلطان در آن دست و پاهایش را می شوید شفا بخش است، تشبیه کرد.
از سهل انگاری نسل سردرگم دلواپسان تا پوست عوض کردن های عجیب که می توان «مایکل جکسون» با اون شمایل و حرکات جنون آمیزش را بهترین مثال اسطوره بودن برای این طیف دانست، بی شک ضرورت پیش آگاهی کودکان ما از هویت های قومی و ملی خود را نه نوعی تجویز برآمده از دگماتیسم، بلکه اجتناب ناپذیری تفهیم و انتقال انباشت‌های فرهنگی به نسلی تلقی خواهد کرد که هراس پناهندگی آنان به داشته های غربی(از همین جنس و جنم)،خبر ناخوشایندی ست که امروز و فردا سر از تریبون‌های رنگ به رنگ این نوجوانان بر خواهد آورد.
اگر منطق حاکم بر اندیشه های مورد نقد اقای مرادی، ارسطویی و نهایتاً حذفی ست، پس توصیه ی تجویزی ایشان که دلالت ضمنی آن منجر به حذف بخشی از هویت مثلاً جزم اندیش ما میشود،چه نام دارد؟ به موازات حذف منطق ارسطویی و راه ندادن به حضور بخشی از حافظه ی تاریخی فرهنگی ما به عمق نسل نوجوان و جوان، آیا بیم فروریختن یکباره ی کاخ‌هایی چون شاهنامه و برآمدن قصرهایی فرنگی از دل همان ویرانه های خودی را «که ضمان خواهد شد؟»
و در آخر ، اینجانب رضا رنگیان از ایل بزرگ تامرادی از طرف خود و جوانان دیار بلاد شاپور کهگیلویه دست مریزاد و خسته نباشید می گوییم به استادم عزیزم جناب آقای سیدضیاءالدین رضاتوفیقی که سلامتی، عمر عزیز و گرانبها، و حتی خانواده خویش را وقف پایداری و سرافرازی این استان محروم کرده و انشااله که بتوانیم قطره ای از محبتهای ایشان را جبران کرده و پیروزی و سربلندی را برای ایشان و خانواده محترمشان آرزومندیم ...
اخبار مرتبط
توصیه‌های کلیدی رضاتوفیقی به اصلاح‌طلبان
نقدِ نقد یادداشت اصلاح‌طلبانه رضاتوفیقی
رضاتوفیقی و وصله‌ی نچسب منفعت طلبی
اظهارات اخیر رضاتوفیقی مملو از تناقض بود
