تاریخ انتشار
چهارشنبه ۷ مرداد ۱۳۹۴ ساعت ۱۰:۴۴
کد مطلب : ۱۱۷۱۱۰
پاسخ خانواده «مادر فوت شده» به بیمارستان امام سجاد(ع)
۰
کبنا ؛بعد از نشست خبری رئیس بیمارستان امام سجاد یاسوج و اظهارات وی پیرامون مرگ مادر باردار در عید سعید فطر،[کلیک کنید] خانواده «مادر فوت شده در بیمارستان امام سجاد(ع) یاسوج» مطلبی را در جوابیه مسئولان علوم پزشکی و بیمارستان امام سجاد(ع) به این پایگاه خبری ارسال کردند که عیناً منتشر می‌شود.
ضمن تشکراز مردم مؤمن و نوع‌دوست که در دریای مواج مهر و عاطفه به انحاء مختلف تسلی‌بخش خاطرمان بودند، جهت تنویر افکار عمومی موارد زیر ایفاد می‌گردد:
۱ – نفس اطلاع‌رسانی و شفاف‌سازی مقامات بهداشت و درمان استان در چارچوب اخلاق حرفه‌ای تلقی شده و قابل تقدیر است، اما پاره‌ای از اظهارات آنان مستلزم تأمل و استطلاع بیشتر است.
۲- مرحومه دارای هیچ «مشکل نارسایی قلبی» قبلی نبوده و گمانه‌ی «در ادامه کار [ زیر نظر کادر بیمارستان] در نبض قلب بیمار ناهماهنگی به وجود آمد» محتمل‌تر است.
۳- عزیران مشخص نفرموده‌اند که حضور متخصص قلب بر بالینِ «بیمار» بوده یا «متوفی»؟!
۴- اظهارات آقایان پیرامون بازه زمانی زایمان ۱۵ یا ۴۵ دقیقه متناقض است و گزینه سوم محتمل‌تر است.
۵- سن حقیقی مرحومه مرداد ۵۷ یعنی ۳۶ سال و ۱۰ ماه بوده و «مادر باردار ۴۴ ساله» نبوده و اظهارات رئیس محترم بیمارستان بر اساس مندرجات و ظواهر شناسنامه‌ای و پرونده متوفی است که نیز محصول مسامحه مأموران مربوطه وقت است. ضمناً همراهان متوفی سن اصلی وی را همان هنگام و به موقع به کادر بیمارستان اطلاع داده‌اند. وانگهی اگر فرضاً حضرت خدیجه کبری (س) با آن سن بالا به جای شبه‌جزیره! (آن‌روز) در بیمارستان(این‌روز) شهر ما زایمان می‌کرد، بعد از بیمارستان راهی «منزل» می‌شد یا راهی «قبرستان»!
۶- مرحومه در «حین» زایمان فوت نکرد بلکه «بعد» از وضع حمل و تحت مراقبت دقیق! و شدید!
۷- متعارف آن است که خون‌ریزی شدید در «بیرون» از بیمارستان ممکن است منجر به فوت شود اما «در» بیمارستان و تحت اِشراف دانش‌آموختگان علم طب......!
یادش به خیر مرحوم زنده‌یاد حسین پناهی که در همین رابطه می‌فرمود؛ «دیگر از آن نمی‌ترسم، چون به بازوی چپم سرم خون می‌بندند»
۸- این‌که معاون محترم درمان اذعان نموده‌اند که « شاید در مرگ مادر اولی قصور صورت گرفته»، قابل تمجید است.
۹- دکتر سیاری معاون بهداشت دستگاه سلامت می‌گفت « ر قدر یک جامعه عقب مانده‌تر باشد، میزان مرگ و میر مادران در اثر بارداری و زایمان بیشتر است»
مرگ نوزادان و مادران باردار تداعی‌کننده قرون وسطی و عصر نوزایی است چرا که نوزایی در اندیشه بود که منجر به نوزایی انسان مدرن، روش نوین و زایش مفاهیم نو گردید.
۱۰- بالاخره یک انسان سالم برای یک امر اولیه و بدیهی به بزرگ‌ترین بیمارستانِ مرکز یک استان مراجعه نموده و برای همیشه به کانون پرمهر خانواده در منزل «دنیا» برنگشته و از همان شفاخانه! مستقیماً راهی دیار باقی و «عقبا» گردیده که این امری است نامتعارف. روحش شاد.
ضمن تشکراز مردم مؤمن و نوع‌دوست که در دریای مواج مهر و عاطفه به انحاء مختلف تسلی‌بخش خاطرمان بودند، جهت تنویر افکار عمومی موارد زیر ایفاد می‌گردد:
۱ – نفس اطلاع‌رسانی و شفاف‌سازی مقامات بهداشت و درمان استان در چارچوب اخلاق حرفه‌ای تلقی شده و قابل تقدیر است، اما پاره‌ای از اظهارات آنان مستلزم تأمل و استطلاع بیشتر است.
۲- مرحومه دارای هیچ «مشکل نارسایی قلبی» قبلی نبوده و گمانه‌ی «در ادامه کار [ زیر نظر کادر بیمارستان] در نبض قلب بیمار ناهماهنگی به وجود آمد» محتمل‌تر است.
۳- عزیران مشخص نفرموده‌اند که حضور متخصص قلب بر بالینِ «بیمار» بوده یا «متوفی»؟!
۴- اظهارات آقایان پیرامون بازه زمانی زایمان ۱۵ یا ۴۵ دقیقه متناقض است و گزینه سوم محتمل‌تر است.
۵- سن حقیقی مرحومه مرداد ۵۷ یعنی ۳۶ سال و ۱۰ ماه بوده و «مادر باردار ۴۴ ساله» نبوده و اظهارات رئیس محترم بیمارستان بر اساس مندرجات و ظواهر شناسنامه‌ای و پرونده متوفی است که نیز محصول مسامحه مأموران مربوطه وقت است. ضمناً همراهان متوفی سن اصلی وی را همان هنگام و به موقع به کادر بیمارستان اطلاع داده‌اند. وانگهی اگر فرضاً حضرت خدیجه کبری (س) با آن سن بالا به جای شبه‌جزیره! (آن‌روز) در بیمارستان(این‌روز) شهر ما زایمان می‌کرد، بعد از بیمارستان راهی «منزل» می‌شد یا راهی «قبرستان»!
۶- مرحومه در «حین» زایمان فوت نکرد بلکه «بعد» از وضع حمل و تحت مراقبت دقیق! و شدید!
۷- متعارف آن است که خون‌ریزی شدید در «بیرون» از بیمارستان ممکن است منجر به فوت شود اما «در» بیمارستان و تحت اِشراف دانش‌آموختگان علم طب......!
یادش به خیر مرحوم زنده‌یاد حسین پناهی که در همین رابطه می‌فرمود؛ «دیگر از آن نمی‌ترسم، چون به بازوی چپم سرم خون می‌بندند»
۸- این‌که معاون محترم درمان اذعان نموده‌اند که « شاید در مرگ مادر اولی قصور صورت گرفته»، قابل تمجید است.
۹- دکتر سیاری معاون بهداشت دستگاه سلامت می‌گفت « ر قدر یک جامعه عقب مانده‌تر باشد، میزان مرگ و میر مادران در اثر بارداری و زایمان بیشتر است»
مرگ نوزادان و مادران باردار تداعی‌کننده قرون وسطی و عصر نوزایی است چرا که نوزایی در اندیشه بود که منجر به نوزایی انسان مدرن، روش نوین و زایش مفاهیم نو گردید.
۱۰- بالاخره یک انسان سالم برای یک امر اولیه و بدیهی به بزرگ‌ترین بیمارستانِ مرکز یک استان مراجعه نموده و برای همیشه به کانون پرمهر خانواده در منزل «دنیا» برنگشته و از همان شفاخانه! مستقیماً راهی دیار باقی و «عقبا» گردیده که این امری است نامتعارف. روحش شاد.
